Film yapımcıları, ‘The Quiet Girl’ için Oscar adaylığının İrlanda diline olan ilgiyi tazeleyeceğini umuyor.

Film yönetmeni Colm Bairéad’in 1980’lerde Kuzey Dublin’de büyüyen İrlanda diliyle karmaşık bir ilişkisi vardı.

Film yapımcısı, iki dilli bir evde büyüdüğü için ulusal dilde akıcıdır; babası İrlandaca, annesi İngilizce konuşuyordu. Ancak çok az kişinin İrlandaca konuştuğu bir şehirde yaşamak onu evin dışında kullanmak konusunda isteksiz hale getirdi.

“Sırf o yaşta tüm akranlarınla ​​aynı olmak istediğin için bunu konuşmak konusunda her zaman biraz çekingen hissetmişimdir. Sadece uyum sağlamak istiyorsun.

Bairéad bugün anadili için en büyük şampiyonlardan biri haline geldi. Yeni filmi “An Cailín Ciúin” (“The Quiet Girl”) en iyi uluslararası film dalında Oscar’a aday gösterildi ve bu kategoride ilk kez bir İrlanda filmi seçildi. “An Cailín Ciúin” şu anda ABD genelinde seçili sinemalarda gösteriliyor.

Yönetmen ve İrlanda dilinin diğer savunucuları, filmin benzeri görülmemiş başarısının İrlanda’daki pek çok kişinin ana diliyle olan ilişkisini değiştireceğini umuyor. Olduğu gibi, nüfusun sadece% 2’si günlük olarak konuşuyor.

“An Cailín Ciúin” setinde hem İrlandaca hem de İngilizce düzenli olarak konuşuluyordu çünkü oyuncu kadrosu ve ekibin ana dilde farklı düzeylerde yeterlilikleri vardı.

Bairéad, filmin yapımcısı olan eşi Cleona Ní Chrualaoi ile İrlandaca konuşuyor ve çift, İrlandaca konuşulan bir evde çocuklarını büyütüyor.

Ní Chrualaoi, ilk kez İrlanda dilinde bir filmin İngiliz sinemalarında düzgün bir şekilde gösterime girdiğini söyledi. Film, İrlanda’da bugüne kadarki diğer tüm İrlanda dilindeki filmlerden daha fazla izleyici tarafından izlendi.

Ní Chrualaoi, filmin başarısının nefes kesici olduğunu söyledi.

“Biz buna ‘yapabilen küçük motor’ diyoruz” dedi.

Ní Chrualaoi, “Çok küçük bir yerde başladı,” dedi. “Bu size gerçekten güzel bir şey yapmak için ünlü yıldızlara ve büyük bir bütçeye sahip olmanız gerekmediğini gösteriyor.”

Filmin genç başrol oyuncusu Catherine Clinch’in performansı, filmin sinematografisi ve yönetmenliği gibi büyük beğeni topladı.

Bairéad, filmde İrlanda dilinin karşılanmasının da kendisini şaşırttığını söyledi. Film, ABD, Güney Kore ve Avustralya dahil olmak üzere dünyanın dört bir yanındaki festivalleri gezdi. Bazı izleyiciler için ekranda İrlandalı ile ilk karşılaşmalarıydı.

Bairéad, “Kendi dilimiz olmasına kesinlikle şaşıran insanlar vardı,” diye güldü.

“Birçok insan bunun müzikalitesi hakkında yorum yaptı, bence oldukça egzotik bir şey olarak gördüler,” dedi.

Bairéad, filmin halkın kendi ülkesindeki İrlandalılara bakış açısını değiştirebileceğine inandığını söyledi.

“Bence insanlar dile bir şans vermeye, ona alan açmaya ve bir kez daha toplumumuzun bir parçası olmasına izin vermeye daha istekli olabilir.”

Birkaç akıcı İrlandalı konuşmacı

İrlanda anayasası, İrlanda’yı ülkenin ulusal dili ve ilk resmi dili olarak listeliyor. İngilizce ikinci resmi dil olarak kabul edilmektedir. Ancak nüfus sayımı Rakamlar, nüfusun %40’ının İrlandaca konuşabileceğini söylerken, günlük olarak yalnızca %1,7’sinin bunu yaptığını gösteriyor.

Dili öğrenmek hem ilköğretimde hem de ikinci düzey eğitimde zorunludur, ancak 14 yıllık eğitime rağmen, İrlandalıların büyük çoğunluğu akıcı bir şekilde konuşamamaktadır.

Galway’de iyi bilinen bir İrlanda yaz okulu olan Coláiste Lurgan’ı yöneten Micheál Ó Foighil, okuldan ayrılan çoğu kişi arasında konuşulan İrlandaca seviyesinin “utanç verici” olduğunu söyledi.

Ó Foighil, öğretmenleri (kendisi de bir zamanlar öğretmendi) veya öğrencileri suçlamak konusunda isteksizdir, ancak İrlanda Eğitim Bakanlığı’nı ve birbirini izleyen hükümetleri, ulusal dili teşvik etmedeki başarısızlıkları olarak gördüğü şey için sertçe eleştirir.

“Dünyanın herhangi bir yerinde Gaeilge kadar kötü sunulan bir eğitim programı bulmanız için size meydan okuyorum. [Irish] eğitim sistemimizin burada, İrlanda’da sunduğu öğrenme programı” dedi.

Ó Foighil, dilin İrlanda’da devletin kuruluşundan bu yana hiçbir zaman gelişmediğini düşündü ve İrlandacanın öğretilme biçiminin sorunun büyük bir parçası olduğuna inanıyor. Öğrencilerin Fransızca veya İspanyolca gibi diğer dillerle aynı şekilde öğrenmediklerini ve derslerin işlenme biçiminde çok az eğlence veya yenilik olduğunu söyledi.

Ó Foighil’in yönettiği İrlanda kolejinde gençler, İrlandaca konuşan ailelerin arasında yaşayarak ve yalnızca İrlandaca’ya izin verilen kültürel etkinliklere katılarak üç haftayı dille iç içe geçirirler.

Gaeltacht’taki (İrlanda’nın İrlandaca konuşulan bölgeleri) yaz kampları birçok genç genç için bir geçit törenidir. Ó Foighil, Gaeltacht’ta iki yaz geçirdikten sonra akıcılık düzeylerinin 14 yıllık geleneksel öğrenimi çok aştığını söyledi.

İrlandaca konuşmadaki düşük yeterlilik, yakındaki komşu Galler ile karşılaştırıldığında daha da belirgindir. Tahminen %18 Orada çalışma dili İngilizce olmasına rağmen, insanların oranı günlük olarak Galce konuşuyor.

“Avrupa’da herhangi bir ülkeye giderseniz, onların ulusal dili tehlike altındakiler listesinde yok” dedi.

UNESCO, İrlandalıları bir nesli tükenmekte olan dil.

‘İrlandam için üzgünüm’

İrlanda dili meraklılarının tümü Ó Foighil kadar eleştirel değildir.

Limerick Üniversitesi’ndeki İrlanda Dili Merkezi yöneticisi Deirdre Ní Loingsigh, UNESCO sınıflandırmasını kabul ediyor, ancak Gaeltacht’ın ötesindeki bazı topluluklarda dilin gerçek canlılığına da dikkat çekilmesi gerektiğini öne sürüyor.

Ülkenin İrlandaca konuşulmayan bir bölgesi olan County Tipperary’deki Nenagh’ta yaşıyor, ancak etrafının her gün bu dili konuşan insanlarla çevrili olduğunu söylüyor.

Ní Loingsigh bunu yerel dükkanlarında ve okul kapılarında çocuklarını alırken kullandığını ve insanları duraksasalar bile İrlandaca konuşmaya teşvik ettiğini söyledi.

A video Kildare doğumlu aktör Paul Mescal’ın geçen ay İngiliz Akademi Film Ödülleri (BAFTA) töreninde kırmızı halıda İrlandaca konuşması İrlanda’da viral oldu.

“Aftersun” filmindeki rolüyle Oscar adayı olan Mescal, Londra’daki etkinlikte İrlandalı bir TV muhabirine yanıt verirken tökezledi.

Akıcı olmadığı için özür diledi.

“İrlandacam için üzgünüm – okuldayken çok daha iyiydi” dedi.

Ní Loingsigh, röportajın viral hale geldiğini çünkü bunun birçok İrlandalı için çok tanıdık bir duygu olduğunu söyledi – yani, ana dilinizi akıcı bir şekilde konuşamamanın utancı.

Ama Mescal’in insanların yapması gerekeni yaptığını ve bunun risk almak olduğunu söyledi.

“Bir dili gerçekten öğrenmenin tek yolu, onu konuşmayı denemektir ve tepki neredeyse her zaman olumludur” dedi.

İrlanda’nın İrlanda’da bu kadar az konuşulmasının tarihsel nedenleri var. Sekiz yüz yıllık İngiliz işgali, İrlanda dilinin aktif olarak cesaretinin kırıldığını veya bastırıldığını gördü. 1800’de İrlandalı yoktu uzun İrlanda’da siyasi, sosyal veya ekonomik gücü elinde bulunduranların dili.

Kıtlık ve kitlesel göç, İrlanda dilinin daha yaygın olarak konuşulduğu ve birçok kişinin İngilizceyi çocuklarını göçe daha iyi hazırlayacak dil olarak gördüğü, ülkenin daha fakir bölgelerini yok etti.

Ancak Ó Foighil, geçmişi suçlamanın ve bugün dilin ölümü için sorumluluk almayı reddetmenin çok kolay olduğunu söyledi. oldu aramalar okul ortamı dışında çok az amaca hizmet ettiği iddiasıyla dili okullarda zorunlu bir ders olarak bırakmak.

Ó Foighil bu itirazları reddetti.

“Gaeilge’i nerede kullanabilirsin ne demek istiyorsun? [Irish]? Burası İrlanda, bu yeterli olmalı. Burası İngiltere değil. Biz İngiliz değiliz” dedi.