PuSh Festivalinde Fransızca konuşan varlık

Uluslararası sanat festivalinin 19.’su, 19 Ocak – 5 Şubat tarihleri ​​arasında tüm Vancouver çevresinde ve bölgede gerçekleşecek. Programda iki Fransızca programa dikkat çekiyor.

PuSh Festivali, tüm sahne sanatları sevenler için performanslar ve söyleşiler sırasında çağdaş sanat dünyasından yerli, Kanadalı ve yabancı sanatçıları keşfetme fırsatı sunuyor.

PuSh Festivali’nin programlama direktörü Tom Arthur Davis, festivalin Fransızca programlarına olan hayranlığını şöyle dile getiriyor: “Quebec’ten, ayrıca Fransa’dan ve diğer Fransızca konuşulan ülkelerden gelen sanatçılarımız var. La Seiième tiyatrosuyla zaten ortaklıklarımız oldu. Programımızda frankofon varlığını bir öncelik haline getirmeye çalışıyoruz. »

bir programlama

Fransa, Never Twenty One tarafından temsil edilecek, New York, Rio de Janeiro ve Johannesburg’daki silahlı şiddet kurbanları olan ve asla 21 yaşına ulaşamayacak genç siyah erkeklere bir saygı duruşu niteliğindeki Smaïl Kanouté ve Juan Ignacio Tula’nın eşlik ettiği 7bis şirketi Lontano + Instante gösterisi için Marica Marinoni tarafından, bir Cyr tekerlek konsepti etrafında akrobatik bir performans: bir insan artı büyük bir alüminyum halka.

Doğu Kanada, Adam Kinner ve Christopher Willes’in Vancouver Halk Kütüphanesi ile ortaklaşa gerçekleştirdiği etkileşimli bir deneyim olan Manual ile dışarıda bırakılmayacak. Bu rota, bir halk kütüphanesini duyusal karşılaşmalar ve bilincin uyanışı için bir alana dönüştürür. Bir rehberle görüştükten sonra, katılımcılara bir dizi eylem ve etkileşim boyunca sessizce rehberlik edilecek, ardından yazılı notlar ve kulaklıklardan sürükleyici ses duyulacak.

Bu, Doğu Kanada’dan iki sanatçı Emilie Monnet ve Alan Lake’in PuSh Festivali’ne ilk katılımı olacak.

Okinum’un rüya gibi ve kimlik yolculuğu

Emilie Monnet’in Onishka şirketi, Okinum şovuyla iç bariyerlerdeki yansımaya bir dalış sunuyor. “Metin, dev bir kunduzla ilgili tekrar tekrar gördüğüm bir rüyayla ilgili ve ben onun sözlerini deşifre etmeye çalışıyorum. Bu rüyayı merak ederken, aile geçmişime bakmamı sağlıyor. Aile mirası üzerine bir yansıma çalışmasıdır. Okinum “baraj” anlamına gelir. Bu bir soru yağmuru” diyor multidisipliner Anishinaabe sanatçısı annesi aracılığıyla.

Gırtlak kanseri teşhisi konulan Emilie Monnet, Okinum’da baraj metaforunu buldu ve kadının ve kimliğin yerini keşfederken sözcükleri gömdü.

Oyuncu ve ortak yazar olarak ilk oyunu için Emilie Monnet, belgesel boyutunda üç dilde (Anishinaabemowin, Fransızca ve İngilizce) bir gösteri yarattı. “Solo olduğunu söylüyorlar ama benimle birlikte tüm sesleri üreten biri var. Bu gerçekten bir diyalog, onunla benim aramda bir ses dansı. Belgesel boyutu var çünkü çevremden sesler kaydettim. Bu, büyükbabamın dili olan Aborijin dillerinin öğrenilmesine açılan bir pencere,” diye açıklıyor Batı’da Fransızca konuşan izleyicilerin gösterisine tepkisini görmek için can atan sanatçı.

Jellyfish Cry’ın hareket eden insan piramidi

Aslen Quebec’li olan Alan Lake, görsel sanatlar ve sinema dünyasından geliyor ve ardından dansla tanıştı. 2007 yılında multidisipliner şirketi Factori(e)’yi kurdu. Etrafının bu üç disiplini organize etmesine ve hayata geçirmesine yardımcı olan işbirlikçilerle çevrili olduğunu her zaman vurguluyor.

Bu, PuSh Festivali’ne ilk katılım ama aynı zamanda sanatçının Vancouver’a ilk ziyareti. “17 yaşımdayken, Vancouver’a gitmek için Kanada’yı geçtim. Şirketin birkaç yıldır Vancouver’a gelmesini istiyordum. Sonunda bu dileği gerçekleştirebildiğim için çok mutluyum”, diye açıklıyor Alan Lake.

Théodore Géricault’nun ünlü tablosu Medusa’nın Salı’ndan esinlenerek yaşam döngüsünün bir parçası olan bu çalışma 2018 yılına dayanıyor. “19. yüzyılın sonunda karaya oturan firkateynin gerçek hikayesinden yola çıktık. yüzyıl. Giyinmiş, bazen çıplak ya da yırtık giysiler içinde bu insanları görüyoruz, kendilerine yardım etmeye çalışan ve sonunda çöken bu insanlardan oluşan bir insan piramidi. Garip olan, bu çalışmanın dört yıl önce yapılmış olması ve bir pandemi olması, tekne insanlarının birçok fotoğrafını gördüm ve bu nedenle Le Rafeau de la Méduse çok güncel, ”diye anlatıyor koreograf.

Dokuz dansçıyı sahnelemek kolay değil. “Birbirlerine yardım etmeye çalışan bu toplulukta dokuz dansçıyla bir zenginlik var. Gelen ve giden insan piramitlerini araştırıyoruz,” diye açıklıyor Alan Lake.

Bu gösteri saf bir hareket arayışıysa, aynı zamanda koreograf için bir imge tiyatrosudur. “Konuşmayan bir tiyatro ama dekor hareket eden mobilyalar ve görsel tiyatroyla bu ilişki var. Dramatik kurguya daha çok sinematik bir yaklaşım,” diye ekliyor sanatçı.

Okinum, 2 ve 3 Şubat’ta Anvil Theatre’da, 2 ve 5 Şubat’ta ise çevrimiçi olacak. 2 Şubat’taki performansın ardından sanatçıyla söyleşi sunulacak.

The Cry of the Jellyfish, 27 ve 28 Ocak tarihlerinde saat 19:30’da ve 27 ve 30 Ocak tarihlerinde Vancouver Playhouse’da çevrimiçi olacak. Gösterinin ardından 27 Ocak’ta sanatçıyla söyleşi düzenlenecek. Daha fazla bilgi için ziyaret edin: www.pushfestival.ca